De boog kan niet altijd gespannen staan. Dat geldt ook voor onze vrijwilligers... Vrijwilligster Stephanie die in revalidatiecentrum Wasi Esperanza werkt trok met haar ouders naar Machu Picchu, zoals ze het zelf noemt “’s werelds mooiste wonder”...
“Begin september zijn mijn ouders en broer mij komen bezoeken in Ayacucho. Na een aantal dagen samen lekker eten en uitstapjes doen vertrokken zij om hun reis door Peru verder te zetten. Het laatste deel van hun reis bracht hen in Cusco, waar ik hen ben gaan opzoeken. Eerst logeerden we in de Pumawasi lodge, gelegen in Calca (de heilige vallei). Daar werden we hartelijk onthaald door eigenaar Eduardo. ’s Avonds genoten we van een heerlijke maaltijd, bereid op de barbecue, onder de sterrenhemel. De volgende dag namen we de trein naar Aguas Calientes, een prachtige treinreis. We reden tussen de bergen van de Heilige Vallei, langs een wildstromende rivier, tot we uiteindelijk aankwamen bij Aguas Calientes. Dat is een heel commercieel stadje, volledig gericht op toeristen. Die avond kropen we op tijd in ons bed, want we moesten de volgende dag al om 5u ’s ochtends klaarstaan om de bus naar Machu Picchu te nemen. Op twee uur tijd waren we dankzij de gids heel wat te weten gekomen over de Inca’s en hun leven. Nadien hadden we nog tijd vrij om rond te lopen en trokken we erop uit om de Machu Picchu te beklimmen. Na anderhalf uur klimmen stonden we op de top van de berg. Duizelingwekkend was het uitzicht over de vallei met de stad en de Wayna Picchu! Jammer genoeg belemmerden wolken af en toe het uitzicht. Tijdens de afdaling begon het heftig te regenen. Helemaal doorweekt kwamen we terug aan in Aguas Calientes, om opnieuw de trein te nemen. Tijd voor een opwarmende en ontspannende douche! Maar wat een avontuur was Machu Picchu. Het was een dag voor inspanning, ontspanning, avontuur en cultuur! Onze laatste dagen samen hebben we doorgebracht in Cusco, volgens de Inca’s de navel of middelpunt van heel het incarijk. Dinsdag heb ik dan afscheid moeten nemen van mijn ouders en broer in de luchthaven van Lima. Maar het is geen echt afscheid, eerder een tot ziens, want terugkomen doen ze zeker!”