Ik ben Brineidy Ciromy De León, een meisje van 12 jaar. Ik heb een zware mentale beperking en quadriplegie. Ik leef in mijn eigen wereldje, ik trek mij niet zoveel aan van wat er rondom mij gebeurt. Regelmatig heb ik een binnenpretje dan krijg je mijn geniepige glimlach te zien. Ik heb 5 broers en zussen en we wonen samen in een klein huisje buiten San Rafael. Om in Gissel te raken zijn we een uurtje onderweg met de bus. Mama verkoopt melk in het dorp en dan ga ik altijd mee op haar rug in de draagdoek. Ik ben best al groot maar mama blijft het toch goed volhouden. Als mama mij niet draagt dan lig ik neer op de grond en kruip ik in een bolletje. Nu willen ze in de ergo dat ik zit of ontspannen lig, dat vind ik toch maar raar hoor. Als ze mij op het wiebelbed leggen dan laat ik mijn mooiste glimlach zien in de hoop dat ze nog harder schudden.

Vrijwiligster Anouk vertelt ons graag over haar tijd in Guatemala... Dit keer vierde ze carnaval mee...

“Ik ben hier nog maar een paar dagen en het is al duidelijk dat de Guatemalteken van feesten houden. Vrijdag is het al een gezellige drukte in het centrum als ik aankom. Leerkrachten lopen enthousiast heen en weer, vandaag is carnaval! Niet verkleed zijn is geen optie, voor mij wordt er snel ergens een bijenpak opgevist. Er komt zelfs een schminker langs zodat iedereen er beeldig uitziet! Een plan is er niet tot er plots wordt beslist dat ze toch een optocht gaan doen. Voor ik het weet is iedereen in een truck gezet, inclusief looprekjes en rolstoelen en zijn we op weg naar het dorp. Daar paraderen de kinderen fier door de straten en hebben we veel bekijks. Er is zelfs last minute een busje met luidspreker opgetrommeld, muziek kan niet ontbreken bij dit gebeuren!

Bij terugkomst wordt iedereen bekogeld met eitjes met confetti en wordt er uiteraard iets lekkers gegeten. Ook met Día de Amistad oftewel Valentijn wordt er gefeest. We gaan met alle kinderen naar de scholen en de markt om lekstokken en knuffels uit te delen. Het centrum laat geen kans liggen om zijn gezicht te laten zien en de dorpelingen vinden het fantastisch.”

Ik ben Anouk en ik vertrek begin februari naar Guatemala voor 3 maanden. Ik ben een 27-jarige ergotherapeut uit Antwerpen. Ik werk sinds 5 jaar als ergotherapeut, de meeste ervaring heb ik met kinderen en jongeren met een zware meervoudige beperking. Voor mijn studies heb ik een jaar vrijwilligerswerk gedaan in een Mexicaans weeshuis. Ik kijk ernaar uit om mijn Spaans weer boven te halen en terug naar een Latijns-Amerikaans land te trekken. In mijn vrije tijd houd ik me vooral bezig met muziekspelen, misschien lukt dit in Guatemala ook wel? In Guatemala zal ik zowel in San Rafael werken als in Retalhuleu. In het project in San Rafael ga ik proberen om de ergotherapie die er nu bestaat verder uit te werken aangezien daar een grote vraag naar is. In Retalhuleu is een instelling die nu nog geen ondersteuning van vzw Tumbador krijgt maar hier wel naar vraagt. Ik zal hier op prospectie gaan en nagaan waar en hoe we hen kunnen helpen. Ik kijk al uit naar februari!

In Asociación Gissel in San Rafael werkt men hard aan de continue bijscholing van personeel en ouders. Van 8 tot 10 oktober 2015 kregen ze bezoek van 10 studenten van de opleiding bijzonder onderwijs, een leerkracht gebarentaal en de coördinator praktijkstages van de ‘Universiteit San Carlos’ uit Guatemala-City waarmee een goede samenwerking bestaat. Ook enkele mensen van een ander project, Vida Plena (Retalhuleu), namen deel aan de bijscholing.
Onderwerp van deze bijscholing was het visueel in kaart brengen van de resultaten die de leerlingen (met een beperking) het voorbije jaar behaald hebben. Zo wil men de ouders op een eenvoudige manier informeren over de vooruitgang die hun kinderen gemaakt hebben in het bijzonder onderwijs. Evaluatieformulieren met betrekking tot vaardigheden (zelfstandig eten, stappen, spreken, aankleden, lezen, schrijven , … ) worden in kleuren voorgesteld, zodat ook ouders die niet kunnen lezen de documenten toch begrijpen. De evaluatie dient eveneens als basis voor de werkplanning van volgend jaar en helpt de leerlingen in het juiste niveauklasje te plaatsen.
Alle informatie werd individueel met familie besproken zodat men thuis op bepaalde vaardigheden kan oefenen en eventuele aanpassingen voorzien. Ongeveer 60 familieleden waren aanwezig om naar de professionele uitleg van Gabriela Alvarez te luisteren. Zij benadrukte nogmaals het belang van participatie van de hele familie in de educatie van kinderen met een beperking.

Om een idee te krijgen waar ze dag in dag uit mee bezig zijn in het centrum Gissell, is het interessant om eens te luisteren naar een aantal levensverhalen van ‘nuestros niños’. De levensomstandigheden van deze kinderen zijn in veel gevallen sterk verbeterd sinds ze naar het centrum komen. Toch kan de dagelijkse inzet van het personeel niet altijd baten. De samenwerking met de ouders blijft vaak moeilijk.

MARIELA

Mariela is een meisje van 7 jaar met het syndroom van Down. Ze volgt logopedie in Gissel omwille van spraakproblemen. Het is nog niet helemaal duidelijk of ze eigenlijk wel Spaans verstaat. Mogelijk kan ze zich wel uitdrukken in haar moedertaal, Mam. Dit is een van de Mayatalen die nog door de Indígenas gesproken wordt. Ze vermoeden dat haar moeder ook geen Spaans spreekt. Er zijn dus wel wat communicatieproblemen met de familie. Maar ondertussen leert Mariela heel wat woordjes bij, al is ze spijtig genoeg wel regelmatig afwezig door ziekte. Dit is hoogstwaarschijnlijk te wijten aan de slechte hygiënische omstandigheden waarin ze leeft. Haar huis is niet meer dan een aantal golfplaten tegen elkaar en heeft geen verharde vloer. In 2013 was er een studente sociaal werk die zich over haar ontfermde en zo ook de familie ondersteunde. Het probleem is dat dit project niet bleef duren. Toen de studente afstudeerde stopte ook de ondersteuning, waardoor Mariela en haar gezin zeer snel hervielen in hun oude leefgewoontes.

2014 loopt op zijn einde, zo ook in Guatemala, San Rafael in de Asociación Gissell, tijd dus om een stand van zaken op te stellen. Mede dankzij de mond-aan-mondreclame blijft het centrum groeien. Enkele cijfers: dit jaar waren er 64 kinderen ingeschreven in de educación especial, werden er maandelijks zo’n 500 therapiesessies gegeven en kwamen er gemiddeld 45 ouders naar de infomomenten van de psychologe. Om de expertise van de kinesisten en de leerkrachten nog te verhogen, heeft men het voorbije jaar veel aandacht besteed aan de vorming en bijscholing van het personeel. Er werd zowel voor de kinesisten als voor de leerkrachten om de 2 maanden een vorming voorzien.

• Enkele hoogtepunten van het voorbije jaar:
• De deelname aan de Special Olympics in de hoofdstad
• Na 2 jaar van problemen terug stromend water in het centrum
• Feestdagen die niet onopgemerkt voorbij konden gaan: día del cariño, dag voor mensen met het syndroom van down, moederdag, nationale feestdag...
• De jaarlijkse radiomarathon
• De vele (economische) samenwerkingen met andere scholen en mensen uit het dorp.

In 2015 bestaat de Asociación Gissell 10 jaar, reden genoeg voor een feestje. En zoals in Guatemala de gewoonte is gebeurt dat met veel volk, lekker eten, leuke muziek, optredens en piñatas. Maar er wordt volgend jaar niet alleen gefeest, want er zijn enkele doelen die men wil bereiken. Zo wordt nog meer ingezet op de bijscholing en vorming van het personeel, ondermeer door samen te werken met andere scholen en instellingen. Daarnaast willen we van elk kind in het schooltje een rapport maken zodat de leerkrachten een beter zicht krijgen op de werkpunten en de vooruitgang van elk kind. Daarnaast hopen we van start te kunnen gaan met de bouw van een extra multifunctionele ruimte, naast het huidige centrum. Die zaal zal ondermeer gebruikt worden om infomomenten te organiseren voor de ouders van een kind met een beperking. We merken dat dit noodzakelijk is: terwijl vroeger veel ouders niet geïnteresseerd waren in de problemen van hun kind, is dit geleidelijk aan veranderd. Er wordt dus niet stilgezeten in de Asociación Gissell. Dank je wel voor de hulp!

In juni 2014 stonden de nationale Special Olympics in Guatemala City op het programma. De Asociación Gissell werd geselecteerd om deel te nemen aan de tak atletiek, in de onderdelen 25, 50, 100, 200m en estafetteloop. Na het selecteren van de 21 deelnemers, startten de LO- leerkracht, de ergotherapeut, de coördinator en de kiné met de fysieke voorbereiding van de atleten. We hadden slechts 1 maand om te trainen en de deelnemers de basisprincipes van competitie uit te leggen zoals wachten op het startschot, binnen de lijnen blijven, tijden chronometreren … We gingen er 100% voor.

Geregeld laten we een vraag aan bod komen die door het publiek gesteld werd op ons 10-jarig bestaansfeest. Zo ondermeer hoe een doorsnee dag eruit ziet en wat de typische keuken is. Heb je zelf nog een vraag, stuur ze dan naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien..

San Rafael, Guatemala: een doorsnee dag

SCHOOL MET BIJZONDER ONDERWIJS:
Om 8u ‘s morgens komen 12 kinderen met de schoolbus uit San Rafael aan, samen met de lerares die hen vergezelt tijdens de busrit. Daarna komen de kinderen uit Tocache, San Pablo, Malacatan en omliggende plaatsen aan met het openbaar vervoer.
Elke dag komen een 35-tal kinderen naar het schooltje, hoewel er 65 ingeschreven zijn. Dat komt door de afstand die de kinderen moeten afleggen en door een gebrek aan personen om hen te begeleiden. Daarna worden ze door de leerkrachten naar de juiste klas gebracht, afhankelijk van het niveau: kleuterklas, tussenklas, gevorderden en ondersteuning. De routine van de dag begint als volgt:

Na de zomervakantie, die eind januari eindigde, opende het schooltje mét revalidatiecentrum van Asociación Gissell opnieuw de deuren. Zoals altijd na de vakantie duurt het wat voordat iedereen komt opdagen, maar nu zitten er in het schooltje zo’n 50 patiënten, kinderen, jongeren en volwassen. Zij kunnen niet terecht in een normale school owv mentale en/of fysieke beperkingen maar dus wel in het centrum. In het schooltje wordt ook revalidatie aangeboden, momenteel aan 37 personen. De personen met een handicap zijn ingedeeld in een 5-tal klassen naargelang hun mogelijkheden.
Naast kinesitherapie en aangepaste educatie, krijgen zij die dit nodig hebben ook ergotherapie, logopedie.
Er worden af en toe computerlessen en sportlessen gegeven en de ouders worden zo veel mogelijk ingeschakeld voor logistieke ondersteuning. Dankzij het grote succes begint het centrum uit zijn voegen te barsten. Daarom overweegt men het revalidatiecentrum uit te breiden door een extra verdieping te bouwen bovenop het bestaande gebouw.

“Het project dat blijft verbazen”, zo begint Siebrig, die niet meer voor Tumbador in Guatemala was maar het project nog wel regelmatig bezocht, haar verslagje. “Eind juli was ik voor de voorlopig laatste keer op bezoek in San Rafael pie de la Cuesta, het dorpje aan de voet van de berg met de immer vriendelijke mensen. Ik heb inmiddels weer voet in Europa gezet en heb na 2 jaar besloten voorlopig niet meer terug te gaan.