Tijdens onze doorreis in Peru bezocht ik met ons gezin het revalidatiecentrum in Ayacucho. Enkele dagen lang mochten we even meedraaien met de revalidatietherapieën, het kinderdagverblijf en zelfs de hulp voor de ouders.
We voelden daar zelf aan dat dit laatste waarschijnlijk even belangrijk is als de revalidatie zelf. Niet alleen heerst er nog steeds een enorme taboe rond fysieke en mentale beperkingen maar de ziektezorg is op dat gebied nog erg achtergesteld. Vaak weten ouders niet waar te beginnen met alle procedures en gesprekken met dokters, waar ze grote delen niet van begrijpen. Om ze hiermee te helpen zijn er sociale assistenten die met hen meegaan om alles duidelijk te maken en hen te helpen het meeste uit de dure hulp te krijgen.
Voor de kinderen zelf zijn er dus opvangmogelijkheden en revalidatietherapieën, waaronder fysieke en mentale sessies. Elk jaar wordt er een vrijwilliger vanuit België naar het centrum gestuurd die de lokale werknemers ondersteunt en hen methodes aanleert zodat deze het later volledig zelfstandig kunnen doen. Hier vind ik dat een onderschatte waarde van het project zit. Want buiten de kinderen met een beperking te helpen worden er ook mensen opgeleid om dit te doen, zo wordt er nog een tweede groep mensen geholpen.
Op het einde van ons verblijf vertrok ik er met een heel goed gevoel, wetend dat Tumbador vanuit de andere kant van de wereld zo een mooi project heeft opgericht en het nu nog steeds coördineert. Het was een oog openende belevenis die me nog heel lang zal bijblijven.
Stijn